Wariacje w ogrodzie!

lipca 14, 2013

Wariacje w ogrodzie!

Już dwa tygodnie wakacji za nami, a ja wciąż nie mogę się w pełni oswoić z faktem, iż w ogóle się zaczęły!

No cóż, witam Was drodzy Czytelnicy w kolejnej, wakacyjnej notce. Jeszcze wczoraj rano byłam święcie przekonana, że napiszę post w zupełnie innej, planowanej od dawna tematyce ciekawostek. Wszystko odmieniło się w trakcie rodzinnego odchwaszczania ogródka. Przyznam, chwasty rozpasały się niemiłosiernie i wreszcie trzeba było zakasać rękawy i zakończyć sprawę raz na zawsze.

No i... zaczęło się.

Flopka jest o tyle dla mnie nieprawdopodobna, że zawsze znajdzie sobie zajęcie. I tak stało się również w tym przypadku. Wszyscy bez wyjątku ciężko harowali w ogrodzie. Mały Łobuz krążył wokół nas, trącając nas nosem (znany zwyczaj Flopi, chcący wymusić zwrócenie na nią uwagi), węsząc z zaciekawieniem, bądź wyczekując rzucenia patyka. Z początku, jak zwykle, gdy mój tata wyrównywał ziemię - stała przy nim czekając na aport. Po pewnym czasie jednak zajrzała do mnie, dziwiąc się niepomiernie dlaczego Eko zawzięcie pieli ziemię. Nie zostawiła mnie w potrzebie. Przyglądając mi się bacznie zaczęła grzebać swoją grubuśką kopareczką w ziemi. Zachęciłam ją do dalszego kopania i po chwili nasz Norowiec, tak jak na prawdziwego jamnika przystało zaczęła niczym w głębokiej hipnozie kopać bez opamiętania! Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt,  że po jakimś czasie, gdy wyjrzało słońce i zrobiło się niezwykle parno, Flopka zmęczona położyła się w dole lecz... nadal kopała! Wyglądało to przekomicznie!
A teraz ful zdjęć! Przecież wiem, że to kochacie... ;)

 Na tym jednak nie poprzestała, gdy udałam się na chwilową przerwę, Flopi również porzuciła dotychczasowe zajęcie i znów poczęła asystować z nadzieją przy tacie. Zaczęło się szaleństwo z patykami. Goniłam z nią po całym ogrodzie, przy okazji ucząc się aportu (nadal wychodzi nam to w stylu „Pożal się Boże”). Jeszcze później znalazła się od dawna poszukiwana piłeczka gumowa! Nie muszę nawet pisać, co działo się dalej...
W trakcie pielenia znalazłam również parę interesujących rzeczy, w tym krzemień oraz bluszcz, którego gałązka została częściowo zabetonowana. Roślina mimo tego drobnego defektu beztrosko rosła dalej. Czas minął niezwykle szybko. Dawno tak się nie ubawiłam i równocześnie nie widziałam Flopy tak żywej i wesołej. Widzę, że wreszcie przyzwyczaiła się do nowego miejsca (co jak widzicie trochę trwało i nie obeszło się bez szwanku) i w stu procentach go zaakceptowała! Miło było znów ujrzeć mojego Longera, który ze szczenięcą ciekawością jak i werwą hasał po ogródku.

Nasz Bluszcz Hardcore ;)

Mam na koniec małą niespodziankę, nim jednak do niej przejdziemy pozwolę sobie pokazać nasz domowy ogródek... w doniczkach. ;)

W trakcie pielenia napotkałam trzykrotnie jakieś ziemne gąsienice... Oto jedna z nich:

Po udanej audiencji Gąsienica postanowiła z gracją schować się pomiędzy kostki brukowe. ;)

Jak nie lepiej zobrazować figle naszego Przegubowca jak nie za pomocą nakręconego filmiku? ;)
Tak się składa, że w pewnej chwili pomyślałam mądrze, by tego wszystkiego nie uwiecznić. Tak powstał nam spontaniczny klip z szalonym kopaniem i sprinterskim bieganiem po działce w roli głównej.



Flopi... jesteś prawdziwym Diabełkiem w Przebraniu! ;)

Na zakończenie opowiem jeszcze o jednej... dość kontrowersyjnej rzeczy.
Otóż tydzień temu, we wtorek udałam się z Flopi na szczepienie przeciw wściekliźnie i przy okazji zapytałam się odnośnie ciąży urojonej i tego, czy Flopka może spotkać się z Kendo.
Wynikły nam z tego dwie wieści:

Dobra

Zacznę od niej, bo z reguły ludzie zawsze wolą najpierw tą pod hasłem pozytywnym.
Otóż, pierwszym co trochę mnie zdziwiło był fakt, że znowu badać Flopkę będzie inny wet. Dotąd nawet myślałam, że w lecznicy mamy ich tylko 2, aż tu nagle trzecia pani wyrosła. Wykonaliśmy zastrzyk (wspominałam, że Flopi to panikara?) po czym poruszyłam temat niedawnej ciąży urojonej. Po badaniu Pani weterynarz odparła lakoniczie odnośnie spotkania z Panem Kropkiem: „No, można spróbować…”
I to nasza dobra wiadomość.

Dziwna

Nie będę określać ją mianem złej, gdyż tak jej nie postrzegam. Ona jest po prostu kuriozalna.
W trakcie badania, by wykryć jakieś ślady po ciąży urojonej i nie tylko, wet wyciągnęła stetoskop i zaczęła osłuchiwać Flopkę. Byłam spokojna, dopiero 2 miesiące temu inny weterynarz badał pod tym kątem Flopildę i bardzo zachwalał stan serca porównując go nawet do dzwonu. Badanie skończone. Lekarze kieruje do mnie słowa, gdzie oświadcza, że Flopi ma jak to ona ujęła „lekki szmerek w sercu”. Zmroziło mnie. Jeszcze bardziej zamarłam, gdy zaczęła gadać o tabletkach i (uwaga) przeszczepie, którego tak czy siak nie zrobią, bo medycyna nie jest na tym etapie. Rozpoczęła wykład o tym, by Flopi jak najmniej się denerwowała, bym ją uspokajała, gdy szczeka i takie inne. I teraz wnioski - jak do licha tak żywa sunia jaką jest Flopi nagle dostaje wyrok psa ze słabym sercem...
Dodatkowo będąc na wcześniejszej wizycie weterynarz w trakcie uzupełniania kartoteki jak katarynka powtarzał: „Co za serce, co za serce…” Nie chcę, żebyście uznali, że nie wierzę wetowi, ale cała sytuacja mnie po prostu zmieszała i kompletnie zbiła z tropu. Coś mi tu po prostu śmierdzi, nie mówiąc o bardzo podejrzanym fakcie, że przed nami byli panowie z firmy farmaceutycznej...
Albo serce Flopi w dwa miesiące się zepsuło, albo ktoś tu wciska mi kit. A może jednak? Przeprowadzka i stres przez nią wywołany odpalił cały łańcuch, który doprowadził do wyniszczenia mięśnia sercowego..? Zaraz po powrocie zanurkowałam w internetową skarbnicę poszukując jak najwięcej informacji o domniemanym szmerze w sercu i jego objawach. I... Przykro mi, Flopka żadnych nie ma. Żadnych duszności, kaszlu czy innych rzeczy, który właściciel mający na względzie zdrowie swojego psa by zauważył... Jedyne co mogę w tej sprawie uczynić to wzbogacenie diety Flopy w składniki wspierające układ krwionośny i w najlepszym wypadku udanie się do innego weterynarza. Sama istota lekarza, który badał Flopę wydawała się dziwna. Ta kobieta od początku mi się nie podobała. Niestety, jestem i nie kryję się z tym - hipochondryczką. Również na tle mojego psa. Teraz dopatruję się we wszystkim domniemanej choroby serca. Najgorsze były dwa pierwsze dni po wizycie. Teraz już wróciła mi trzeźwa świadomość tego, że Flopi jest tą samą żywą, uszczęśliwiającą mnie sunią jaką była przed wizytą. Nawet zauważyłam, że stała się bardziej żywiołowa i ciekawsza świata. Ostatnio, na spacerze znalazła sobie jabłuszko, które dumnie niosła  po działkach. A nigdy podobnej rzeczy nie czyniła...
Tak więc... Wiem, lepiej chuchać na zimne lecz w tym przypadku pozostanę bardziej sceptyczna. Do weta tak czy owak pochodzić muszę - w celu socjalizacji Flopi, która nie do końca przepada za przebywaniem w lecznicy. Przy okazji więc poproszę o badanie serca.
Ps. Nie wspomnę, że trudno przebadać jak i cokolwiek orzec, gdy badany pies jest zestresowany i czasem chce się wyrwać...
Pocieszam się tylko faktem, że jest możliwość, by Flopka spotkała się z Kendo. Tylko szukać sposobności do wizyty. ;)

A Wy co sądzicie o całej sprawie? Ah i ciekawa jestem opinii na temat filmiku. :D
Pozdrawiamy Was gorąco!