„Cztery Kąty i Pies Piąty” – czyli przeprowadzka relacja!

maja 20, 2013

„Cztery Kąty i Pies Piąty” – czyli przeprowadzka relacja!

Byłam naiwna myśląc, iż po egzaminach gimnazjalnych będzie więcej luzu… Ah, to by było zbyt piękne.

Wreszcie nadszedł post, w którym chciałam zawrzeć relacje odnośnie nowego lokum, z którego obecnie piszę… Ale jeśli mam być szczera – to nie wiem od czego mam zacząć...

Pierwsze „nuchnięcia”, pierwszy sen w nowym łóżku, pierwsze śniadanie, pierwszy spacer, pierwszy obchód wokół domu… 
 To wszystko brzmi zabawnie… A jednak. Jest w tych słowach jakaś spójna sentencja… Nowy dom.

Dokładnie pamiętam nasz pierwszy przyjazd do domu. Flopi była niezwykle podniecona. Nieznajome zapachy w powietrzu, jakieś poszczekiwania w oddali. Terytorium, które na rzut oka przypomina dawną działkę, na którą przez te wszystkie długie lata zabieraliśmy Flopkę. Nie, to coś innego, coś egzotycznego. Krótkie nóżki od razu napinały się do biegu, a nos drżał nieprzerwanie chcąc zbadać tą całą płaszczyznę. Niestety przez brak przęseł spuszczenie suni było niemożliwe, toteż na pierwszy dzień linka musiała wystarczyć. Było tak przez tydzień. Potem, gdy ogrodzenie szczelnie otuliło nasz dom, Flopka z niemniej płomiennym zapałem rozpoczęła psi obchód. Każdy krzaczek, szczelinka czy nasyp ziemi musiał zostać dokładnie zbadany, powąchany i… czasem obsikany.
Najbardziej jednak podniosłym wydarzeniem były spacery po nowej okolicy. Z racji, iż dzielnica roi się od samych domków jednorodzinnych  szczekające psiaki przy bramie są chlebem powszednim. Toteż z początku Flopi wdawała się z nimi w dość burzliwe konwersacje. Jednak teraz zauważyłam, że po minięciu rządków ogrodzeń jamnica podchodzi do tego z zadziwiająco dużą rezerwą. Wielki plus do socjalizacji, o którą tak bardzo zabiegam. Na szczęście w naszej okolicy nie brak terenów bardziej dziewiczych. W oddali kuszą piękne i rozległe lasy. Bliżej, przy autostradzie mamy śliczną zakwieconą ścieżynkę, którą można sobie podreptać przez parę dobrych minut. Na dodatek tuż przy naszym domu leżą ogródki działkowe, do których też z chęci dobrego, spokojnego spaceru można się wybrać.

Nie poprzestałam tylko na spacerach. Powoli budujemy fundamenty do agility. Na ogrodzie teren jest dopiero wyrównywany tak więc mam idealną okazję, by przygotować dobrze Flopkę do uprawiania tego niezwykle fascynującego mnie sportu. Znam już swoje błędy i obiecałam sobie, że nigdy więcej ich nie powtórzę. Zaczynamy więc od nauki cofania i świadomości zadu. Starty mamy już ładnie utrwalone tak samo jak „zostań” czy „do mnie”. Wieczorkami więc nie próżnujemy. 

A jakieś problemy? Naturalnie, żadne mieszkanie nie może być idealne.
Schody. Niestety jamnicze podwozie ma swoje wady jak i zalety. Cała rodzina stara się nie pozwalać Flopi samodzielnie chodzić po schodach. A przynajmniej nie za często. Podobna sprawa tyczy się łóżek. Wasza Eko, jako, iż jest wielką pasjonatką kultury japońskiej ma posłanko na parterze. Jednak rodzice posiadają dość wysokie łóżko. Tutaj bardzo dobre rozwiązanie podsunął mi miesięcznik „Mój Pies”. Podłożyłam do łóżka małą pufę, by choć trochę zminimalizować wysokość zeskoku. 

Jednakże ogólnie rzecz biorąc dom przerósł moje najśmielsze oczekiwania. 

Przeprowadzka, przeprowadzką. Nie obyło się bez zakupu nowych flopinkowych rzeczy. Od takich zakupów minęło dobre 9 lat… więc chyba aż tak nie przesadzam, nie..? Z zapartym tchem czekam na zamówiony transporterek i miseczki ceramiczne (te same, które podobały się Gold Heart ;)). Ostatnio też pokusiłam się o zakup nowych fioletowych szelek (to dopiero drugie!) z braku jakiś zamiennych w razie konieczności wyprania juliusów. Myślę też nad smyczą, taką bardziej treningową. 

Tak więc… podsumowując: przeprowadzamy się na dobre! Niestety nie odbija się to dobrze na Flopie. Rodzice śpią teraz w nowym domu, zaś ja z moją przegubową przyjaciółką jeszcze w starym. Jamniczka jest niespokojna, łatwo się dekoncertuje. Gdy zaś przebywa z rodzicami również jest roztargniona, gdyż rodzinne stado jest niekompletne. Czekam aż szkolna wrzawa ustanie i na stałe przenoszę się na nowy dom. Nie chcę rozstroić mojego psiaka.

Gratuluję wszystkim, którzy przeczytali całego posta, trochę się zagalopowałam. X] 

Ah, a na zakończenie mam jeszcze prośbę do osób, którym wysłałam już nagrody – poinformujcie mnie proszę czy paczuszki doszły, okej? Lubię mieć tą pewność. ;)

 A już za tydzień... Powiemy sobie więcej o nowej okolicy, trochę fotosów z zakupowego szaleństwa i... dość nietypowych psich imienin. Bowiem w naszego progi przybędzie pewien mały gość... ;)

Pozdrawiamy!