Którołapny jest Twój pies?

lipca 31, 2013

Którołapny jest Twój pies?

Wiem, wiem... Nie ma nas i nie ma. Przyczynia się do tego wiele rzeczy, parę postanowień i chęć nadrobienia tego, czego musiałam sobie w znacznej części odmówić w roku szkolnym. Dlatego też proszę Was o zrozumienie, że nie zawsze będę w stanie blogować tudzież komentować Wasze blogi. Jeszcze raz wielkie dzięki...

Ale, ale! nie zawsze nie oznacza nigdy! Dlatego też uraczę Was teraz pewną ciekawostką:

„Którołapny jest Twój pies?”
Zaintrygowana pewnym artykułem w mojej ulubionej gazecie, Angorce postanowiłam podzielić się z Wami pewnym nietypowym faktem.
Otóż jak się okazuje psiaki podobnie jak my mogą być lewo, prawo lub obułapne! W całej sprawie znów zawrócił mózg, a dokładniej półkule mózgowe. To, jaką półkulą bardziej włada nasz pupil można sprawdzić w prosty sposób: wydając niezwykle popularną komendę - Podaj łapę/piątka!
Jeśli psiak poda nam lewą łapę, możemy uznać, iż wykorzystuje do tego prawą półkulę mózgu, zaś w przypadku prawej łapy, odwrotnie.
Sprawa jest niby czysto oczywista, a jednak... Eko przyzna Wam się szczerze, że nigdy nie wpadła by na coś podobnego. Dlatego też, niezwłocznie wykonałam ten sam test z Flopą. Rezultat? Jest prawołapna! :)

Jak się okazuje, nie może się obejść bez zawiłości. Czytając dalej niezwykle ciekawy artykuł dowiadujemy się jeszcze jednej rzeczy:

 „Psy lewołapne bardziej agresywne”
Jak twierdzi Luke Schneider z Adelajdy:

„Psy lewołapne, czyli takie, które na powitanie podają najpierw lewą łapę, do zatrzymania rozchuśtanej miski użyją tejże lub w przypadku chęci wyjścia przez drzwi odchylają je także lewą, są bardziej agresywne niż zwierzęta prawołapne i obułapne.”

 I tu mamy pewien problem. Idąc tą logiką zaobserwowałam u mojej Flopy, iż drzwi, które tak często sobie otwiera czyni właśnie lewą łapą. Nie wiem więc czy mam ją traktować jako psiaka obułapnego?
Albo inaczej, jako sunie bardziej agresywną? Nie do końca jestem przekonana co do trafności owej teorii, w szczególności, że nie można traktować wszystkich psiaków jednym szablonem... Wydaję mi się też, że na wykładnik agresji w dużej mierze wpływa nie tylko uwarunkowanie półkul mózgowych, ale przede wszystkim środowisko, doświadczenia odbyte w dzieciństwie itp. 
Tak czy siak całość wydaje mi się całkiem przystępna i logiczna i traktuję ją wyłącznie jako dość kontrowersyjną ciekawostkę oraz dobry temat do dyskusji. ;)

Ogólnie rzecz biorąc czas płynie nam błogo. Między innymi mamy za sobą już dwa spotkania z Panem Kropkiem! Bardzo miło wspominam ten czas, nie mówiąc już o tym, że dzięki tym spotkaniom poczyniłyśmy ogromne postępy w socjalizacji! Wszak Flopi największe przerażenie żywi do psów czarnych na domiar złego kudłatych... O dziwo z Kendo dogaduje się niesłychanie dobrze, nawet jak podrósł zauważyłam, że gdy łobuzy się bawiły, Flopka bardzo śmiało trącała łapką towarzysza zabaw, co nie zdarzało jej się... nigdy.
Tak więc obawy związane z pogorszeniem znajomości przez wzrost Kendziaka okazały się bezpodstawne. Flopi akceptuje go w 100%, przebywa bardzo blisko niego (co widać na zdjęciach) i nie jest zdenerwowana. Efekty widać też w trakcie samotnych spacerów. Flopi coraz mniej reaguje na zaczepki psów za ogrodzeniami. Jestem bardzo dumna z mojej jamniczki, bo dosłownie zmienia swoje nastawienie z każdą chwilą. Wakacje obrałam też za dobry czas na zaleczanie innych fobii. Przez większość czasu Flopi chronicznie bała się mioteł. Udało mi się stopniowo ją do nich przyzwyczaić, z czego również jestem zadowolona. Aktualnie jesteśmy na oswajaniu z wężem ogrodowym. Z tym pewnie pójdzie nam trudniej i mozolniej, ale moja Mała już poczyniła postępy. :)

Staramy się też nie dać upałom. W ciągu dnia, gdy słońce praży wszystko co ośmieli się wystawić przed jego oblicze, my zakamuflowane w chłodnym domku (w salonie jest szczególnie błogo) sztuczkujemy. Ostatnio Flopka znakomicie opanowała slalom między nogami, a kuku!, okrążanie z lewej i prawej strony przeszkodę oraz targetowanie. Gdy słońce chowa się już powoli za drzewami raczymy się spacerami po działkach oraz polach. Ostatnio zawędrowałyśmy bardzo daleko! Bo aż do naszego starego miejsca zamieszkania. ;) Flopka mimo ciepła, które zostało po ogromnym żarze uparcie parła do przodu. To był bardzo udany dogtrekking, wykluczając czasem klątwę psów myśliwskich. :>
Z nastaniem wieczora zaś co 3 dzień ćwiczymy sobie chwilkę agility. Wciąż walczymy ze strefami, o wiele lepiej i szybciej Flopka zaznajomiła się z tunelem. I tak... minął nam już miesiąc wakacji. Jestem bardzo niepocieszona. :/

W trakcie gorących upałów Flopka spędza czas na zarzywaniu kąpieli słonecznych przeplatanych chłodzeniem się na zimnych kafelkach. ;)

 A teraz zdjęcia ze spotkań z Kendo:

To uszko... <3

Na jednym spotkaniu psiaki nawet sobie popływały. ;)

Zdjęcie z serii: „Zjarana Flopka”

Myślę, że teraz będę pisać bardziej regularnie. Z ostatnich dobrych nowin muszę Was moi Drodzy Czytelnicy poinformować, iż zamówiłam dla mojej Flopildy owe szelki norweskie z OhMyDog'a! Nie obędzie się więc bez małej recenzji... Jestem bardzo ciekawa wykonania szelek i dokładności z jaką zostały uszyte. :>

 Na koniec jeszcze chciałabym ponformować, iż moja znajoma Gold Heart pilnie poszukuje odpowiedzi na temat nie do końca znanej przypadłości Sashy... Będzie bardzo wdzięczna za jakąkolwiek pomoc w tej sprawie! Eko również nie omieszka wyrazić na ten temat opinii, gdyż mam parę dywagacji odnośnie tego problemu. Więcej informacji poznacie TU.

Pozdrawiamy Was serdecznie!

Read more »

Wariacje w ogrodzie!

lipca 14, 2013

Wariacje w ogrodzie!

Już dwa tygodnie wakacji za nami, a ja wciąż nie mogę się w pełni oswoić z faktem, iż w ogóle się zaczęły!

No cóż, witam Was drodzy Czytelnicy w kolejnej, wakacyjnej notce. Jeszcze wczoraj rano byłam święcie przekonana, że napiszę post w zupełnie innej, planowanej od dawna tematyce ciekawostek. Wszystko odmieniło się w trakcie rodzinnego odchwaszczania ogródka. Przyznam, chwasty rozpasały się niemiłosiernie i wreszcie trzeba było zakasać rękawy i zakończyć sprawę raz na zawsze.

No i... zaczęło się.

Flopka jest o tyle dla mnie nieprawdopodobna, że zawsze znajdzie sobie zajęcie. I tak stało się również w tym przypadku. Wszyscy bez wyjątku ciężko harowali w ogrodzie. Mały Łobuz krążył wokół nas, trącając nas nosem (znany zwyczaj Flopi, chcący wymusić zwrócenie na nią uwagi), węsząc z zaciekawieniem, bądź wyczekując rzucenia patyka. Z początku, jak zwykle, gdy mój tata wyrównywał ziemię - stała przy nim czekając na aport. Po pewnym czasie jednak zajrzała do mnie, dziwiąc się niepomiernie dlaczego Eko zawzięcie pieli ziemię. Nie zostawiła mnie w potrzebie. Przyglądając mi się bacznie zaczęła grzebać swoją grubuśką kopareczką w ziemi. Zachęciłam ją do dalszego kopania i po chwili nasz Norowiec, tak jak na prawdziwego jamnika przystało zaczęła niczym w głębokiej hipnozie kopać bez opamiętania! Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt,  że po jakimś czasie, gdy wyjrzało słońce i zrobiło się niezwykle parno, Flopka zmęczona położyła się w dole lecz... nadal kopała! Wyglądało to przekomicznie!
A teraz ful zdjęć! Przecież wiem, że to kochacie... ;)

 Na tym jednak nie poprzestała, gdy udałam się na chwilową przerwę, Flopi również porzuciła dotychczasowe zajęcie i znów poczęła asystować z nadzieją przy tacie. Zaczęło się szaleństwo z patykami. Goniłam z nią po całym ogrodzie, przy okazji ucząc się aportu (nadal wychodzi nam to w stylu „Pożal się Boże”). Jeszcze później znalazła się od dawna poszukiwana piłeczka gumowa! Nie muszę nawet pisać, co działo się dalej...
W trakcie pielenia znalazłam również parę interesujących rzeczy, w tym krzemień oraz bluszcz, którego gałązka została częściowo zabetonowana. Roślina mimo tego drobnego defektu beztrosko rosła dalej. Czas minął niezwykle szybko. Dawno tak się nie ubawiłam i równocześnie nie widziałam Flopy tak żywej i wesołej. Widzę, że wreszcie przyzwyczaiła się do nowego miejsca (co jak widzicie trochę trwało i nie obeszło się bez szwanku) i w stu procentach go zaakceptowała! Miło było znów ujrzeć mojego Longera, który ze szczenięcą ciekawością jak i werwą hasał po ogródku.

Nasz Bluszcz Hardcore ;)

Mam na koniec małą niespodziankę, nim jednak do niej przejdziemy pozwolę sobie pokazać nasz domowy ogródek... w doniczkach. ;)

W trakcie pielenia napotkałam trzykrotnie jakieś ziemne gąsienice... Oto jedna z nich:

Po udanej audiencji Gąsienica postanowiła z gracją schować się pomiędzy kostki brukowe. ;)

Jak nie lepiej zobrazować figle naszego Przegubowca jak nie za pomocą nakręconego filmiku? ;)
Tak się składa, że w pewnej chwili pomyślałam mądrze, by tego wszystkiego nie uwiecznić. Tak powstał nam spontaniczny klip z szalonym kopaniem i sprinterskim bieganiem po działce w roli głównej.



Flopi... jesteś prawdziwym Diabełkiem w Przebraniu! ;)

Na zakończenie opowiem jeszcze o jednej... dość kontrowersyjnej rzeczy.
Otóż tydzień temu, we wtorek udałam się z Flopi na szczepienie przeciw wściekliźnie i przy okazji zapytałam się odnośnie ciąży urojonej i tego, czy Flopka może spotkać się z Kendo.
Wynikły nam z tego dwie wieści:

Dobra

Zacznę od niej, bo z reguły ludzie zawsze wolą najpierw tą pod hasłem pozytywnym.
Otóż, pierwszym co trochę mnie zdziwiło był fakt, że znowu badać Flopkę będzie inny wet. Dotąd nawet myślałam, że w lecznicy mamy ich tylko 2, aż tu nagle trzecia pani wyrosła. Wykonaliśmy zastrzyk (wspominałam, że Flopi to panikara?) po czym poruszyłam temat niedawnej ciąży urojonej. Po badaniu Pani weterynarz odparła lakoniczie odnośnie spotkania z Panem Kropkiem: „No, można spróbować…”
I to nasza dobra wiadomość.

Dziwna

Nie będę określać ją mianem złej, gdyż tak jej nie postrzegam. Ona jest po prostu kuriozalna.
W trakcie badania, by wykryć jakieś ślady po ciąży urojonej i nie tylko, wet wyciągnęła stetoskop i zaczęła osłuchiwać Flopkę. Byłam spokojna, dopiero 2 miesiące temu inny weterynarz badał pod tym kątem Flopildę i bardzo zachwalał stan serca porównując go nawet do dzwonu. Badanie skończone. Lekarze kieruje do mnie słowa, gdzie oświadcza, że Flopi ma jak to ona ujęła „lekki szmerek w sercu”. Zmroziło mnie. Jeszcze bardziej zamarłam, gdy zaczęła gadać o tabletkach i (uwaga) przeszczepie, którego tak czy siak nie zrobią, bo medycyna nie jest na tym etapie. Rozpoczęła wykład o tym, by Flopi jak najmniej się denerwowała, bym ją uspokajała, gdy szczeka i takie inne. I teraz wnioski - jak do licha tak żywa sunia jaką jest Flopi nagle dostaje wyrok psa ze słabym sercem...
Dodatkowo będąc na wcześniejszej wizycie weterynarz w trakcie uzupełniania kartoteki jak katarynka powtarzał: „Co za serce, co za serce…” Nie chcę, żebyście uznali, że nie wierzę wetowi, ale cała sytuacja mnie po prostu zmieszała i kompletnie zbiła z tropu. Coś mi tu po prostu śmierdzi, nie mówiąc o bardzo podejrzanym fakcie, że przed nami byli panowie z firmy farmaceutycznej...
Albo serce Flopi w dwa miesiące się zepsuło, albo ktoś tu wciska mi kit. A może jednak? Przeprowadzka i stres przez nią wywołany odpalił cały łańcuch, który doprowadził do wyniszczenia mięśnia sercowego..? Zaraz po powrocie zanurkowałam w internetową skarbnicę poszukując jak najwięcej informacji o domniemanym szmerze w sercu i jego objawach. I... Przykro mi, Flopka żadnych nie ma. Żadnych duszności, kaszlu czy innych rzeczy, który właściciel mający na względzie zdrowie swojego psa by zauważył... Jedyne co mogę w tej sprawie uczynić to wzbogacenie diety Flopy w składniki wspierające układ krwionośny i w najlepszym wypadku udanie się do innego weterynarza. Sama istota lekarza, który badał Flopę wydawała się dziwna. Ta kobieta od początku mi się nie podobała. Niestety, jestem i nie kryję się z tym - hipochondryczką. Również na tle mojego psa. Teraz dopatruję się we wszystkim domniemanej choroby serca. Najgorsze były dwa pierwsze dni po wizycie. Teraz już wróciła mi trzeźwa świadomość tego, że Flopi jest tą samą żywą, uszczęśliwiającą mnie sunią jaką była przed wizytą. Nawet zauważyłam, że stała się bardziej żywiołowa i ciekawsza świata. Ostatnio, na spacerze znalazła sobie jabłuszko, które dumnie niosła  po działkach. A nigdy podobnej rzeczy nie czyniła...
Tak więc... Wiem, lepiej chuchać na zimne lecz w tym przypadku pozostanę bardziej sceptyczna. Do weta tak czy owak pochodzić muszę - w celu socjalizacji Flopi, która nie do końca przepada za przebywaniem w lecznicy. Przy okazji więc poproszę o badanie serca.
Ps. Nie wspomnę, że trudno przebadać jak i cokolwiek orzec, gdy badany pies jest zestresowany i czasem chce się wyrwać...
Pocieszam się tylko faktem, że jest możliwość, by Flopka spotkała się z Kendo. Tylko szukać sposobności do wizyty. ;)

A Wy co sądzicie o całej sprawie? Ah i ciekawa jestem opinii na temat filmiku. :D
Pozdrawiamy Was gorąco!

Read more »

Jak jamnik w lesie...

lipca 06, 2013

Jak jamnik w lesie...

Dokładnie 6 dni temu, udało mi się przekonać najbliższych, by niedzielne popołudnie spędzić wśród wysokich, rozłożystych koron drzew w pełnym świeżego powietrza lesie. Około godziny 16 spakowałam poidełko z wodą, smaczki i długą linkę, zaś moja mama przekąski dla nas.
Jak się okazało niemal tuż koło nosa mamy wspaniały Rogaliński Park Krajobrazowy! Odbierających dech widoków tam nie brakuje.

Po niecałych 15 minutach jazdy samochodem z nieopisanym podnieceniem Flopa niemal wyfrunęła z auta. Nie muszę dodawać, że na widok lasu i tym bardziej kuszących zapaszków, krótkie nóżki same chciały czym prędzej udać się w ciemny bór. Z początku prowadziłam jamniczkę na smyczy lecz przypomniałam sobie o zabranej lince. Przyznaję, że się wahałam... Jamniolki słyną ze swej zawziętości i tym bardziej nieobliczalnych działań więc jak zwykle zamiast być dobrej myśli na moją głowę opadły czarne chmury. Ale przemogłam się - najpierw ograniczyłam linkę do długości smyczy, zaś potem pozwalałam Longerowi na coraz większą odległość. I wiecie co? Wspaniale się słuchała! No szok! C:
Po drodze napotkaliśmy dwie martwe myszki, oczywiście nie mogły ujść uwadze Flopi. Na szczęście udało mi się odwrócić jej uwagę od padliny. Niestety, nie obyło się bez jej łobuzerstwa... Mały świntuch wrąbał jakieś odchody na drodze...
Szliśmy aż do pokazania się pól z majaczącymi dębami szypułkowymi... Wspaniałe widoki. Niestety musieliśmy zawracać ze względu złego samopoczucia mojego taty. W drodze powrotnej zrobiliśmy mały postój. Jogurt pitny w zupełności zaspokoił nasze żołądki zaś smaczki i woda z poidełka upodobania Flopki. Relaksując się na polance pobawiłam się z szorściakiem sporą ilością patyczków i po jakimś czasie ruszyliśmy dalej.

Jeśli mam podsumować ten wypad to muszę przyznać, że naprawdę miło spędziłam tam popołudnie! W domu Flopka od razu po zaspokojeniu pragnienia udała się na kanapę. Przegnałam ją na cztery wiatry! Ogólnie jestem z niej niezwykle zadowolona, bo reagowała na moje komendy, mimo nowych odgłosów i zapachów. Od razu też zapewnię, że nie była to nasza ostatnia wizyta w tamtejszym jak i innych lasach! Aż dziwię się sobie, że przedtem nie zabierałam tak często Flopy na takie wycieczki. Z pewnością swój powód ma odległość jaką mielibyśmy w starym miejscu zamieszkania. Tym niemniej teraz, tym bardziej w lato mam zamiar to zmienić i urozmaicić Małej ten czas.
Wszystkim mieszkającym w Poznaniu, bądź jego obrzeżach bardzo gorąco polecam Rogaliński Park Krajobrazowy jako idealne miejsce spacerowe i nie tylko. :))

Co z aktualności?
Ano na przykład to, iż w ramach akcji „Nie porzucaj Psa!”, w którym zresztą brałyśmy udział powstał filmik!
Organizatorzy jak i uczestnicy bardzo będą wdzięczni za jego udostępnianie, tak, by jak największa liczba osób go zobaczyła i doszła do wniosku, że psiaka faktycznie warto nie porzucać. :)



Druga rzecz... Podobnie jak się okazuje większość osób razem z Flopką bierzemy udział w konkursie OhMyDog, jak zwykle zależy mi nie tylko na nagrodzie, ale również i dobrej zabawie.
Za każdy głos dziękujemy uniżenie!
Zagłosuj




Jeśli również bierzecie udział w konkursie to podajcie link w komentarzu! Będę mogła się odwdzięczyć czymś więcej aniżeli dziękuję. :>

Z ostatnich nowinek muszę Was poinformować, iż zakupiłam bardzo fajną i praktyczną zarazem rzecz:

Jaką jest pojemniczek na woreczki!

Ze względu na konieczność sprzątania po swoim pupilu (szczególnie na naszych ulubionych ogródkach działkowych, gdzie „Łapanka na Gówniarzy” jest szczególnie zaostrzona) pomyślałam, by zaopatrzyć się w taki gadżecik. Dzisiaj nie mam za bardzo głowy do pisania recenzji więc jeśli dużo osób będzie takową chciało odnośnie nie tylko tej, ale i więcej gadżetów jakie ostatnio uzbierałam to nie ma problemu. ;)
Myślę też, że dużo dadzą zdjęcia:

Dodam na koniec, że dzięki bardzo pomysłowemu otworkowi można niezwykle wygodnie oderwać woreczek. Coś na zasadzie rolki papieru toaletowego (Eko to ma porównania XD).
Dzięki tej praktycznej rzeczy woreczki można mieć zawsze przy sobie, a złośliwe wrzaski sąsiada na zawsze zostaną zażegnane. :>

My nasz pojemniczek mamy na smyczy. ;)

  Polecamy bardzo! :D

Co z naszą Flopildą..? Otóż wspaniale! Po kilku dniach morderczych upałów, po których Flopi odmawiała jakiegokolwiek jedzenia jak na ratunek spadł zbawienny deszcz. Dawno tak nie cieszyłam się z chłodnych, deszczowych dni, nie wspominając już o tym, że sama powoli miałam dość tego skwaru.
Zmiana pogody sprawiła, że Flopka odzyskała apetyt i wigor. Dzięki temu powoli wprowadziłam wieczorne treningi i dłuższe spacery. Ostatnio udało nam się opanować slalom między nogami - wreszcie!
Jako, iż cały czas odchwaszczamy i wyrównujemy teren Flopka znalazła i tam swoje miejsce. Nieprzerwanie asystuje mi i mojemu tacie. Czeka bowiem na patyczki, które odnajdujemy w ziemi. Zajmuje się przez chwilę frunącą zdobyczą po czy powraca po więcej. Dzisiaj dodatkowo wykazała chęć zabawy piłką na ogrodzie! Niesamowite, gdyż przedtem totalnie mnie olała w tym temacie. Na koniec, by trochę podładować akumulatory zauważyłam, że zaczęła kopać - no w sumie nic dziwnego. Jednak okazało się to idealnym miejscem do schłodzenia. Powstała dziura, która czyniła dogodne miejsce obserwacyjne dla mojego Łobuza. :) Mała Królowa Ziemnego Bezkresu siedziała na swym piaszczystym tronie z białym od kurzu nochalem w asyście komarów.
Na zakończenie dodam, iż wreszcie kupiłam jej szampon. Szkoda mówić, ale nasz stary... był dawno przeterminowany. Nasz nowy zwie się:  Champion Szampon dla psów o sierści szorstkiej.
Będę mieć okazję, by go przetestować. Bardzo przekonała mnie zawartość ekstraktu z lawendy, która działa kojąco w trakcie kąpieli i minimalizuje stres. Dla mnie i mojego Szorściaka niestety kąpiel w wannie czy brodziku to prawdziwy koszmar, mimo daremnych prób przyzwyczajenia suni i pokazania, że nie jest to koniecznie coś strasznego. Tak się składa, że w poniedziałek najprawdopodobniej zabiorę się na kurs szkolenia psów z Esterą więc będę mieć okazję, by zapytać specjalistę o to i owo, w tym stres w kąpieli. Wracając: jutro mam zamiar wykąpać mojego Uparciucha i na pewno nie omieszkam później wyrazić swoją opinię na temat szamponu, gdyż jak mi się wydaje może niektórzy również poszukują jakiegoś sprawdzonego kosmetyku myjącego. :>
Również w poniedziałek rano wybieram się do weta, by zaszczepić Flopkę przeciwko wściekliźnie i zbadać ją odnośnie ciąży urojonej. Jest już zdrowa lecz chcę się zapytać o to czy jest choć nikła szansa, by spotkać się z Panem Kropkiem. C:

Do napisania wkrótce!

Read more »